Zmiany w prawie celnym związane z wejściem w życie przepisów o Krajowej Administracji Skarbowej. Wybrane zagadnienia

Unia celna i Wspólna Polityka Handlowa jako kompetencje wyłączne Unii Europejskiej Przystąpienie Polski do Unii Europejskiej spowodowało radykalną zmianę w katalogu  źródeł prawa obowiązującego w naszym kraju. Zmiana ta jest w szczególności zauważalna na gruncie prawa celnego, gdyż zasadnicza część regulacji zastrzeżona jest dla instytucji Unii, a jedynie nieznaczny jej fragment pozostawiono w gestii prawodawcy krajowego[1]. Całokształt prawa unijnego, który obejmuje ustawodawstwo i orzecznictwo, nazywany jest acquis communautaire. Unia działa wyłącznie w granicach kompetencji powierzonych jej Traktatem oraz celów w nim wyznaczonych, gdyż zgodnie z treścią art. 4 Traktatu o Unii Europejskiej[2] wszelkie kompetencje nieprzyznane Unii w Traktatach należą do państw członkowskich. Natomiast, zgodnie z art. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej[3], jeżeli Traktaty przyznają Unii wyłączną kompetencję w określonej dziedzinie, jedynie Unia może stanowić prawo oraz przyjmować akty prawnie wiążące, natomiast państwa członkowskie mogą to czynić wyłącznie z upoważnienia Unii lub w celu wykonania aktów Unii. Zgodnie z art. 3 ust. 1 TFUE, Unia ma wyłączne kompetencje w następujących dziedzinach: [1]K. Lasiński-Sulecki, Źródła prawa celnego, Monitor Podatkowy 2005/8/51. [2]Wersja skonsolidowana Dz. U. UE Seria C z 2012 r., nr 326, poz. 13, dalej jako TUE. [3]Wersja skonsolidowana Dz. U. UE Seria C z 2012 r., nr 326, poz. 47, dalej jako TFUE.   [...]