Rozstrzyganie wątpliwości na korzyść podatnika

Wprowadzenie do przepisów prawa podatkowego zasady in dubio pro tributario, czyli rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika, było postulowane już od dłuższego czasu. Niektórzy autorzy poddawali w wątpliwość konieczność wprowadzenia wprost do ustaw podatkowych takiej zasady, skoro obowiązek stosowania zasady niewinności rozciągniętej również na sprawy podatkowe, powinien być kanonem funkcjonowania demokratycznego państwa prawa.[1] W literaturze podnosiło się, że dotychczas obowiązujące przepisy i związane z nimi zasady postępowania już stanowiły pewien standard rozstrzygania wątpliwości związanych ze stanem faktycznym na  korzyść podatnika.[2] [1]A. Mariański, Rozstrzyganie wątpliwości na korzyść podatnika. Zasada prawa podatkowego, opublikowano Oficyna 2009, pkt.3.4 [2]Brzeziński B., Rozstrzyganie na korzyść podatnika jako zasada wykładni prawa podatkowego, Próba analizy (w:), Ex iniuria non oritus ius, Księga pamiątkowa ku czci Profesora Wojciecha Łączkowskiego, red. Gomułowicz A., Małecki J., Poznań 2003, s. 252 [...]