Przestrzeganie godności ludzkiej i praw człowieka, a stosowanie środków przymusu przez Służbę Celno-Skarbową

Odwołanie się do godności ludzkiej zaczęło pojawiać się w umowach międzynarodowych dotyczących praw człowieka dopiero po II wojnie światowej, w polskim prawie konstytucyjnym pojawia się w art. 30 Konstytucji RP i stanowi: przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych”[i]. Analizując normę wynikającą z art. 30 Konstytucji, ustrojodawca uznał godność ludzką za „przyrodzoną” oznacza to, że nabywa ją każdy człowiek z chwilą stania się istotą ludzką. Godność tą posiadają wszyscy ludzie, niezależnie od wieku, obywatelstwa czy popełnionego przestępstwa. Godność ludzka jest również „nienaruszalna”, a wiążę się to z tym, że nikt nie może jej ograniczyć, pozbawić czy zawiesić. [i]     Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r., tekst jenolity: Dz. U. Z 2009 r. Nr 114, poz. 946 [...]