Wykorzystanie przez polskich podatników anglosaskich mechanizmów powierniczych a problematyka rezydencji podatkowej spółek prawa obcego – cz. II

            Problematyka rezydencji podatkowej spółek kapitałowych należy do zagadnień mających fundamentalne znaczenie z perspektywy zasad opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. O rezydencji podatkowej w przypadku spółek kapitałowych, a także spółki komandytowo-akcyjnej przesądza siedziba spółki oraz miejsce jej zarządu. Zgodnie z art. 1 ust. 1 - 3 updop[1] ustawa ta reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów: 1)      osób prawnych, 2)      spółek kapitałowych w organizacji, 3)      jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej, 4)      spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 5)      spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa są traktowane jak osoby prawne[2] i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. [1] Ustawa zdnia 15 lutego 1992 r. opodatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z2014 r., poz. 851 zpóźn. zm.), zwana dalej "updop". [2]Przykładem takiego właśnie traktowania spółki osobowej jest słowacka spółka komandytowa, która na gruncie prawa słowackiego jest traktowana jako spółka kapitałowa w odniesieniu do zysków przypadających na wspólnika o ograniczonej odpowiedzialności (komandytariusza), podczas gdy ta sama spółka jest traktowana jako spółka osobowa, transparentna podatkowo w odniesieniu do zysków przypadających na wspólnika o nieograniczonej odpowiedzialności (komplementariusza). [...]