Zakaz dyskryminacji w stosunkach służbowych

Zakaz dyskryminacji w zatrudnieniu, został sformułowany w licznych aktach prawa międzynarodowego, które wyznaczają powszechnie akceptowane standardy ochrony pracowników. Postanowienia nakazujące równe traktowanie zawarto zwłaszcza w międzynarodowych konwencjach dotyczących ochrony praw człowieka, a na poziomie Unii Europejskiej – w dyrektywach harmonizujących rozwiązania z zakresu prawa pracy obowiązujące w różnych państwach członkowskich UE. Zakaz dyskryminacji w zatrudnieniu na gruncie Kodeksu pracy został podniesiony do naczelnej zasady prawa pracy[1], podczas gdy w pragmatykach służbowych ustawodawca nie zdecydował się na uregulowanie tej kwestii. Nie ma bowiem jednego prawa stosunku służbowego, które normowałoby wspólne instytucje czy ustanawiało, na wzór prawa pracy, nadrzędne zasady stosunku służbowego. Co więcej, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego podkreśla zasadność różnicowania rozwiązań dotyczących statusu prawnego funkcjonariuszy ze względu na specyfikęcelów, zadań, kompetencji i uprawnień poszczególnych służb[2]. [1]Zob.: art. 113 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. 1998, Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) [2]tak: wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 19 października 2004 r., sygn. K 1/04; OTK-A 2004/9/93, wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 4 grudnia 2000 r., sygn. K 9/0, OTL 8/2000, poz. 294 [...]