Doradca podatkowy jako pełnomocnik przed trybunałem sprawiedliwości Unii Europejskiej

Podatki stanowią stałe i jedno z podstawowych źródeł finansowania budżetu państwa. W celu realizacji tego zadania, ustanowiono organy podatkowe oraz orany kontroli skarbowej, które mają za zadanie sprawdzanie prawidłowości rozliczenia się rezydentów z nałożonych na nich zobowiązań publicznoprawnych. Podatnikom w 1996 r. (na mocy ustawy o doradztwie podatkowym[1]) przyznano prawo do obrony swojej metody interpretacyjnej norm prawa podatkowego oraz umożliwiono występowanie w ich imieniu doradców podatkowych przed organami podatkowymi oraz sądami administracyjnymi (Wojewódzkie Sądy Administracyjne, Naczelny Sąd Administracyjny) w zakresie podatkowego prawa materialnego. Doradca podatkowy ma także prawo występować jako pełnomocnik podatnika, płatnika i inkasenta przed organami podatkowymi oraz prowadzić dla tych osób księgi rachunkowe i podatkowe. [1]Ustawa z  5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. 2001, Nr 41, poz. 213, j.t.). Szerzej o charakterze doradztwa podatkowego w Polsce- I.Sobieska, Doradztwa podatkowe. Funkcjonowanie  i kierunki rozwoju, Warszawa 2012.. W Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej mianem doradcy podatkowego określanych jest wiele zawodów: księgowy wypełniający zeznania podatkowe, biegły rewident, prawnik specjalizujący się w prawie podatkowym. Można przyrównać jego rolę do zarządcy finansowego przedsiębiorstwa, G.W. Carter, Getting started in Consulting, Minneapolis, 2001,            s. 20-30. [...]