W pierwszej części opracowania - opartego głównie na doświadczeniach kanadyjskiej administracji celnej - dotyczącego wskaźników rozpoznawania przestępczości celnej podczas dokonywania odpraw, skupiłem się głównie na ruchu podróżnych, na określeniu i pogrupowaniu kategorii wskaźników rozpoznawania przestępczości celnej na podstawie zachowania się podróżnych podczas rozmowy z funkcjonariuszami celnymi (wskaźniki werbalne), jak również na odbiegających od normy symptomach fizycznych (wskaźniki niewerbalne). W tej części chciałbym skoncentrować się przede wszystkim na dokumentacji handlowej, anomaliach fizycznych, szlakach podróży, środkach transportu towaru, a także na wskaźnikach sytuacyjnych, nie porzucając wszakże tematu dokumentacji osobistej i odprawy podróżnych.[...]