Zgodnie z treścią art. 2 § 2 Kodeksu celnego (KC) wprowadzenie (wyprowadzenie) towaru na polski obszar celny powoduje - na mocy prawa - powstanie obowiązków i uprawnień - tak po stronie podmiotu, jak i organu celnego. Jeżeli podmiot nie wykona we właściwy sposób i w zakreślonym czasie swoich zobowiązań, organ celny władny jest zastosować środek przymusu. W zakresie długu celnego organ może zabezpieczyć swoją wierzytelność na majątku dłużnika i wyegzekwować ją. Będzie to oczywiście realne wyłącznie wtedy, gdy majątek ten w chwili egzekwowania roszczenia wystarczy na zaspokojenie wierzytelności. Tak więc organ ponosi ryzyko niewypłacalności dłużnika. Ponieważ administracja celna jest zarazem płatnikiem podatków ciążących na importowanych towarach, a więc odpowiada całym swoim majątkiem za niepobranie podatku (art. 27 § 1 Ordynacji podatkowej), toteż poszukuje środków, dzięki którym ryzyko takie może ulec zmniejszeniu lub uchyleniu.
[...]