Metody unikania podwójnego opodatkowania i ich zastosowanie w świetle umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej, a Rządem Republiki Singapuru z dnia 04.11.2012 roku .

Dwustronne umowy międzynarodowe o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte przez Polskę z poszczególnymi krajami, w tym z Singapurem regulują zakres obowiązku podatkowego Polaków pracujących za granicą, a także cudzoziemców wykonujących pracę w Polsce. Ich konstrukcja, z pewnymi odstępstwami, oparta jest na powszechnie przyjętym wzorze opracowanym przez Organizację do spraw Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), nazywanym Modelową Konwencją w sprawie Podatku od Dochodu i Majątku. Kwestie związane z unikaniem podwójnego opodatkowania normuje także Konwencja Modelowa ONZ, która w swej treści zawiera podobne uregulowania do Modelowej Konwencji OECD. "Pomimo, że Konwencja Modelowa nie stanowi polskiego źródła prawa powszechnie obowiązującego, Polska jako członek OECD ma obowiązek stosowania Konwencji, jak i Komentarza. Co więcej, polskie organy podatkowe, aby zapewnić jednolitość stosowania prawa, powinny odwoływać się do Komentarza tak przy stosowaniu, jak i interpretacji umów o unikaniu podwójnego opodatkowania"[1]. Taką umowę między innymi Rząd Rzeczypospolitej Polskiej zawarł z Republiką Singapuru dnia 23 kwietnia 1993 roku. Na tle przemian ekonomiczno - gospodarczych zaistniała potrzeba modyfikacji postanowień umownych pomiędzy umawiającymi się państwami, stąd dnia 04 listopada 2012 roku pomiędzy Polską, a Singapurem została podpisana nowa umowa dotycząca unikania podwójnego opodatkowania. Przepisy nowej umowy znajdują zastosowanie w stosunku do dochodu uzyskanego od dnia 01 stycznia 2015 roku, z wyjątkiem postanowień dotyczących wymiany informacji, które obowiązują od daty wejścia w życie przedmiotowego aktu, tj. od dnia 6 lutego 2014 roku. [1]J. Tkaczyk, M. Zdyb, Międzynarodowe Prawo Podatkowe, Warszawa 2006, str. 21.[...]