Analiza postanowień Kodeksu Celnego Wspólnot pozwala wysunąć tezę, iż problematyka skuteczności działań administracji celnej na rzecz Wspólnoty oparta jest na regulacjach prawa krajowego poszczególnych państw członkowskich . Prawodawca unijny poświęca temu zagadnieniu jedynie jeden podpunkt w artykule art. 232 KCW, w brzmieniu: „Jeżeli kwota należności nie została uiszczona w wyznaczonym terminie:
a) w celu zagwarantowania pokrycia tej kwoty, organy celne mogą skorzystać z wszelkich możliwości istniejących w ramach obowiązujących przepisów, włącznie z przymusowym ściągnięciem należności. (…)” .
Także polskie prawo celne nie zawiera wielu szczególnych rozwiązań dotyczących tej materii, brak jest też odrębnej regulacji prawnej dotyczącej egzekwowania wyłącznie nakazów i zakazów wynikających z aktów administracyjnych wydanych przez organy administracji celnej lub też wynikających wprost z przepisów prawa celnego. Jest to zjawisko pożądane, ponieważ nie wnosi do polskiego systemu chaosu, który powstał np. w związku z dekodyfikacją ogólnego postępowania administracyjnego . Należy jednak zauważyć, iż organy celne posiadają stosowne narzędzia gwarantujące realizację obowiązków celnych, czy to na rzecz Skarbu Państwa, czy w przyszłości na rzecz Unii Europejskiej.
4 strony - 11717 znaków[...]